Hýsa

Hýsa líkist toski í vakstrarlagi. Hon hevur tó ein eyðkendan dimman blett aftan fyri uggafjøðurina.

Hýsa hevur yvirbit, so hon fær lættliga fatur á føðini, sum hon skavar upp av botni. Hýsa etur serliga slangustjørnur, skeljadýr, sniglar, krabbadýr, bustmaðkar og smáan fisk, t.d. nebbasild. Kemur hon á gýtingarleið hjá sild, liggur hon og sutlar sildarogn í seg, sum eru um allan botnin í gýtingartíðini 

Eins og toskastovnurin er hýsustovn­ urin undir Føroyum eisini serføroysk­ur. Hýsa er bæði á landgrunninum og Føroyabanka. Hon veksur skjótari undir Føroyum enn aðrastaðni; skjótast veksur hon á Føroyabanka. 

Longa

Longa verður upp í 2 m long. Smáar longur eru mest á grunn­ um vatni, um 30 m. Tær stóru eru at finna niður á 600 m.

Longa er kraddutur og glúpskur fiskur við stórum kjafti og sterkum tonnum. Føðin er serliga toskur, hýsa, sild, hvítings­ bróðir, svartkjaftur, men hon tekur eisini krossfisk, krabba­ dýr, hummara og høgguslokk.

Longa er gýtingarfør, tá ið hon er 6­8 ára gomul. Í mai gýtir rognfiskurin 20­60 milliónir rognkorn á botni. Tey gitnu rognkornini flotna upp í sjógvin og klekjast 2­3 vikur seinni. Ungarnir eru uppi í sjónum til um heystið árið eftir.

Grunn-nøs

Longa er toskafiskur og hevur grunn­ nøs eins og toskur og hýsa. Grunn­nøsin er finnan, sum situr á lippuni á toskafiski. Ungur upsi hevur eisini grunn­nøs. Grunn­nøsina brúkar toska­ fiskur til at smakka seg fram til føðina.