Fjørukrabbi

Fjørukrabbi er vanligasti krabbin í taraskóginum fram við landi. 

Um dagin situr hann oftast og krógvar seg undir steinum. Um náttina fer hann úr taraskóginum og upp í flóðar málan at leita sær føði.

Hann etur næstan alt, sum hann fær fatur á og kann enntá fanga kombikk við bitklónum. 

Krabbi brúkar hárini á beinunum og bitklónum at tevja við og til at finna fram til fongin. 

Fjørukrabbi hevur tikið sær eini trøllanegl. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn.

Fjørukrabbi verður 5-­6 cm breiður um skelina og kann vera reydligur, brúnligur, grøn­ligur ella gráligur á liti.

Hann skiftir ham, tá ið hann veksur. Nýggja skelin er bleyt at byrja við. Hann krógvar seg, til nýggja skelin er vorðin hørð. Missir fjørukrabbi eina bitklógv, veksur hon aftur.

Aldur á fjørukrabba

Breidd á skel           Aldur

• Minni enn 2 cm  <1 ár
• Um 3 cm                 1 ár
• 4 cm                        2 ár
• 5 cm                        3 ár
• Meiri enn 5 cm     4 ár

Gággukrabbi

Summastaðni á havbotninum sløðast tómar gággur og tómir kúvingar. Í summum av hesum tómu gággum og kúvingunum býr gággukrabbi.

Framkroppurin á gággukrabba er sum á hummara. Aftur­ kroppurin er bleytur og er altíð inni í gágguskelini.

Gággukrabbi í skegg­gággu. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn 

Sum krabbin veksur, verður gágguskelin ov lítil. So fer hann úr gágguskelini at leita sær eftir størri skel.

Hesa tíðina er krabbin góður fongur hjá fiski og tí í stórum vanda.

Margføtlur at hylja seg við

Á gággukrabba vaksa ofta nógvar margføtlur. Larvan hjá margføtlu dugir nevnliga at kenna mun á, um tað er ein krabbi ella snigil, sum er í gágguni.

Hetta er hent, tí gággukrabbin flytur tær víða og dregur fong til sín og sostatt eisini til margføtlurnar.

Afturfyri hylja margføtlurnar gággu­krabban og verja hann fyri krabbadýrasníkum. 

Gággukrabbi við margføtlum á gágguni. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Jákupsskel

Skelin á jákupsskel er ruflut, tunn og brotnar lætt. Hon kann vera ymisk á liti, ljósareyð, brún, appilsingul ella gul við ymiskum mynstri á.  

Jákupsskel hevur eygu allan­ vegin eftir kápurondini. Hon verður um 9 cm long máld úr hongslinum til kantin. 

Jákupsskel etur æti og er vanlig á sandbotni og skelja­botni úr fjøruni og niður á 200 m dýpi. Hon er tó funnin heilt niður á 400 m dýpi.

Jákupsskel hevur eygu allan­ vegin eftir kápurondini.Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Dugir at svimja

Jákupsskel er eitt av teimum fáu skeljadýrunum, sum dugir at svimja.

Hon sýgur vatn inn millum skelj­arnar, slær skeljarnar saman og fer soleiðis sendandi av stað gjøgnum sjógvin.  

Síggj niðanfyri, hvussu tað sær út, tá ið jákupsskel svimur.

Krossfiskur

Vanligur krossfiskur er harður at nerta við. Undir­síðan á honum er vanliga ljóst appilsingul ella gul. Uppsíðan er grov og skrubbut, og liturin kann vera ymiskur, úr myrkt violettum til reyð­brúnt og appilsingult. 

Vanligur krossfiskur. Mynd: Hans Eli Siversten, Føroya Sjósavn

Armurin veksur aftur

Krossfiskur hevur 5 armar, men tað eru onnur sløg, sum hava fleiri armar. Á ørmunum eru súgføtur og í miðjuni ein munnur.

Um kross­fiskur missir ein arm, veksur hann skjótt aftur. Tað er tí ikki óvanligt at síggja krossfisk við 1­ - 2 smærri ørmum enn hinir. 

Sjósól er eisini eitt slag av krossfiski. Hon líkist krossfiski, men hevur vanliga fleiri armar. Á myndini eru eisini fleiri sjónotur. Mynd: Hans Eli Siversten, Føroya Sjósavn

Skríður fram

Krossfiskur skríður ógvuliga seint, bara einar 3-5 metrar um tíman. 

Hann toyggir armarnar fram, setur teir fastar og loysir teir aftur. Og hetta gongur seint fyri seg, av tí at hann alla tíðina má súgva seg fastan og loysa aftur.

Munnurin á krossfiski situr á undirsíðuni á dýrinum eins og hjá flestu tindadýrum. Mynd: Hans Eli Siversten, Føroya Sjósavn

Átufekur

Krossfiskur er rovdýr. Hann etur annan krossfisk, slangustjørnu, skeljar, ormar og annað, sum er á botni.

Ofta tekur hann um eina skel og noyðir hana upp við súgvi­ fótunum. Síðan koyrir hann magan inn í skelina og sýg­ur hana í seg.

Krossfiskur hevur eisini ógvuliga gott tev. Ein deyður fiskur kann eftir stuttari tíð vera undir í krossfiskum.

Vanligur krossfiskur

• Longd: 15­-40 cm
• Aldur: 2­3 ár
• Livistaður: í sjóvarmálanum og út á 50 m dýpi
• Egg: 2 milliónir 

Lúsakrabbi

Lúsakrabbi livir á størri dýpi enn vanligi fjørukrabbin. Lúsakrabbi hylur seg við at pynta seg við tara. Hann tekur leys tara­ petti við bitklónum og setur tey upp á skelina. Á skelini eru smáar bustir við króki á, sum halda tarapettunum føstum. Tarin fer at vaksa og festir seg. Og tað man rigga, tí í maganum á fiski er ikki so nógvur lúsakrabbi at finna sum fjørukrabbi.

Lúsakrabbi heldur til, har nógvur krossfiskur er. Lúsakrabbin er átufrekur og setur á ein krossfiska­arm, meðan hann heldur honum við bitklónum. Tá brýtur krossfiskurin armin av sær og rýmir. Eftir liggur lúsa­ krabbin og etur armin.

Hann ella hon?

Vilt tú vita kynið á krabba, skalt tú hyggja undir afturkroppin á honum. Er halin spískur, er tað eitt kalldýr. Er hann rundur, er tað eitt kvenndýr. Munurin kemst av, at honin ber eggini undir halanum. Breiðari halin er, jú fleiri egg fær hon bori . 

Kalldýr hjá krabba hava spískan hala. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Kvenndýr hjá krabba hava spískan hala. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Krabbi við rognum. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Lúsakrabbi

• Longd: 6­7 cm breiður, 10 cm langur
• Litur: reyður, brúnur, grønur ella gráligur
• Livistaður: á hellubotni ella sandbotni 

Sjónota

Sjónota er vøkur á at líta, hon verður eisini nevnd havsins blóma. Summar hava fleiri bjartar litir, aðrar eru einlittar ella sprøklutar.

Sjónotur liva í øllum heimshøvunum av heilt grunnum vatni niður á meira enn 10.000 metra dýpi.

Anthozoa 

Dýraflokkurin, sum sjónota hoyrir til, eitur anthozoa. Hetta er grikskt og merkir blómudýr (antho: blóma og zoa: dýr).

Sjónota er í ætt við hvalspýggju og korallir. Felags fyri hesar tríggjar dýrabólkarnir er tann rundi kroppurin og teir nógvu armarnir rundan um munnin.

Nøkur sløg av sjónotu kunnu gerast rættiliga gomul. Til dømis hevur ein sjónota av slagnum Actinia equina livað í 66 ár í fiskabúri. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Higartil eru 30 sløg av sjónotu funnin undir Føroyum. Støddin á teimum er ógvuliga ymisk, alt úr 2 mm í tvørmáti upp í 30 cm.

Longsta slagið um okkara leiðir er vanligur sjó-nelikur, sum kann verða hálvan metur langur.

Eins og hjá krossfiski veksur armurin á sjónotu út aftur, um hon missir hann. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Sjónota hevur ein fót, sum hon sýgur seg fastan í undirlagið við. Í hinum endanum á kroppinum situr muðurin, sum samstundis er got. Muðurin er umgirdur av nógvum ørmum.

Verður sjónota órógvað, dregur hon armarnar inn í kroppin og umskapast til eina hálvkúlu við einum holi í erva.

Eitrandi kyknur

Hóast tær síggja út sum blómur, eru flestu sjónotur rovdýr. Á yvirflatanum hevur sjónota notukyknur, ið eru eitrandi.

Armarnir hava serliga nógvar notukyknur, umleið 2 milliónir á hvørjum armi. Notukyknurnar lamma fongin, sum sjónotan síðan førir upp í munnin og etur. 

Sjónota í ferð við at eta ein seið. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Slangustjørna

Slangustjørna líkist krossfiski og hevur eisini 5 armar. Armarnir á slangustjørnu eru kortini longri og klænri og ógvuliga liðiligir.

Slangustjørna á ferð. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Vanlig slangustjørna er grá-reyð. Tá ið hon er vaksin, er kroppurin 1 cm í tvørmáti og armarnir 10 cm langir. Vanlig slangustjørna er á 10-20 metra dýpi.

Slangustjørnur sita ofta tætt saman. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Eitt annað slag av slangustjørnu grevur seg niður í sandbotnin við súgfótunum, so bara armarnir koma upp og standa og veipa í sjónum. Tá ið smádýr og æti reka framvið, hanga tey føst í slíminum, sum er á súgfótunum. Síðan bera súgføturnir fongin til munninum. 

Summi sløg av slangustjørnu hava nógvar armar. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Taskukrabbi

Taskukrabbi er eyðkendur við sínum svørtu bitklóm. Hann er størsta krabbaslagið undir Føroyum. Ryggskelin kann mála heili 30 cm, og taskukrabbin kann viga upp í 7 kilo!

Taskukrabbi livir á sandi og mórubotni av heilt grunnum vatni niður á 100 m dýpi.

Taskukrabbi og sjónotur. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn.

Taskukrabbi veiðir um náttina og brúkar millum annað hárini á beinunum at tevja seg fram til fongin.

Hann etur onnur krabbadýr og skeljar. Skeljarnar knúsar hann lættliga við sterku bitklónum.

Kjafturin á taskukrabba. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn.

Hannurin hjá taskukrabba er klandrutur og kann drepa aðrar hannar, um teir gerast ov naskir.

Honin gýtir um 30 milliónir rognkorn, sum hon ber undir afturkroppinum, til tey eru klakt.

Taskukrabbi er vorðin alt vanligari í Føroyum seinastu árini. 

Taskukrabbi skiftir ham. Sært tú gamla hamin og krabban, kanst tú undrast á, at so stórt dýr hevur ligið í so lítlum hami. Á myndini sæst tann bleyti taskukrabbin ovast og gamli hamurin hjá honum niðast. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Fjaðragrúkur

Fjaðragrúkur er í ætt við tarabrosmu og heldur vanliga til í taraskóginum út á umleið 20 m dýpi. Hann verður umleið 20 cm langur og hevur eyðkendar reyðgular fjaðrar millum eyguni og aftur móti ryggfjøðurini. 

Eyðkendu fjaðrarnar verða eyka stórar um heystið, beint áðrenn fiskarnir gýta. Serliga hjá eldru kallfiskunum kunnu fjaðrarnir gerast so langar, at teir hanga niður við síðuna á fiskinum.

Fjaðragrúkur heldur mest til millum steinar og í sprungum í klettum, har hann liggur og hvílur á botni. Fjaðragrúkur er staðfastur og ofta liva pør saman í somu klettasprungu í fleiri ár.

Fjaðragrúkur etur ymisk ryggleys dýr t.d. smá krabbadýr, lindýr og bustmaðkar.

Fjarðagrúkur verður sjáldan longri enn 20 cm. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn.

Havtaska

Havtaska hevur eitt løgi høvd. Høvdið á henni er meira enn helmingurin av fiskinum við einum øgiligum kjafti. 

Tá ið hav­taska fær sær at eta, ‘fiskar’ hon. Fremsti teinurin í ryggfjaðrunum hevur eitt lítið agn á endanum. Hon veittrar aftur og fram við teininum og lokkar fisk til sín. Kemur ein ov nær, gloypir havtaskan hann. 

Av tí at havtaskan fyri tað mesta liggur still á botni, nýtir hon ikki so nógva orku, og tí etur hon ikki so ofta. 

Hornabrosma

6 sløg av hornabrosmu eru undir Føroyum. Hornabrosmur eru langar og eitt sindur tjúkkar.

Umframt finnuna á lippuni hava hornabrosmur horn á gronini, millum 2 - 4 horn. Tað eru hesi hornini, sum hava givið henni navnið.

Hornabrosma er vanliga í fjøruni í taranum og sjáldan djúpri enn 20 m. Hon er vanliga um 25 cm long, men verður tó upp í 45 cm. 

Blettut hornabrosma. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn.

Blettuta hornabrosma

Blettuta hornabrosma er størsta hornabrosman. Hon verður upp í 60 cm long, men tann størsta, sum er veidd undir Føroyum, var tó minni og var 45 cm long. 

Hon er rættiliga eyðkend við. Hon er tann ‘reyðasta’ av hornabrosmunum. Hon er reyð ella reyðbrún um bakið og ljósareyð undir búkinum. Og so hevur hon stórar, myrkabrúnar blettir á høvdinum, bulinum og stertinum.

Blettuta hornabrosman er eisini at finna í fjøruni og út á 130 m dýpi.

Onkuntíð fáa fiskarnir á Sjósavninum sær sjálvir at eta. Her hevur blettuta hornabrosma tikið eitt krutt. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn. 

Kombikk

Tann fiskurin, sum flest øll føroysk børn kenna, er kombikkið. Kombikk livir bæði í feskum vatni og í sjógvi. Tú finnur tey inni í taranum fram við landi, í hyljum í fjøruni og í áum og vøtnum.

Kombikk er silvurgrønt á bakinum, silvurlitt um síður­ nar og hvítt undir búkinum. Tað hevur tríggjar píkar á bakinum og tveir undir búkinum. Tað eru hesir pík­ arnir, sum kunnu stinga, tá ið tú tekur um eitt kombikk.

Í gýtingini verður kall­fiskurin hjá kombikki reyður undir høvdinum og um búkin. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn.

Inni millum taran ger kall­fiskurin eitt reiður á botnin úr plantuleivdum, sum hann trýstir saman og límar við slími. Síðan finnur hann sær ein kvennfisk, sum hann lokkar inn í reiðrið. Har gýtir hon fyrst síni rogn, og so gýtir hann sil útyvir.

Kallfiskurin verjir reiðrið væl. Við uggafjaðrunum tyrlar hann alsamt nýggjan sjógv inn í reiðrið, so at nóg mikið av súrevni er til egg og larvur.

Fyrstu vikuna eru fiska­ larvurnar í reiðrinum og liva av blommusekkinum, men síðan svimja tær úr reiðr­inum og skulu nú klára seg sjálvar. 

Fakta:

• Navn: Kombikk
• Longd: 11 cm
• Aldur: 8 ár
• Livistaður: Í fjøruhyljum, í sjónum, í ovastu vatnløgunum, í vøtnum og áum
• Egg: 100-400

Her sæst kallfiskurin byggja reiður

Her sæst kallfiskurin lokka ein kvennfisk í reiðrið hjá sær

Rognkelsi

Rognkelsi er ógvuliga klumput í útsjónd og líkist ikki øðrum fiski her um leiðir. Tað er myrkagrønt-­grátt um bakið og ljósagrønt um búkin. 

Í staðin fyri búkfjaðrar hevur rognkelsi eina soguskál undir búkinum.

Í gýtingini í mars verður kallfiskurin næstan svartur um bakið og reyðbrúnur um búkin.

Rognkelsi kemur inn á grunt vatn at gýta. Eins og hjá smá­fiskinum í taranum, ansar kallfiskurin rognkorninum.

Kallfiskurin ansar rogninum. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn.

Kvennfiskurin gýtir fleiri túsund egg í eina stóra rúgvu, sum kallfiskurin síðan verjir. Eggjarúgvan kann liggja so ovarlaga í sjónum, at hon flýtur upp í vatnskorpuna. Kortini heldur kallfiskurin vakt og endar tí mangan við at verða etin av fugli. 

Tá ið eggini klekjast umleið 7 vikur seinni, rýmir kallfiskurin. 

Ungi hjá rognkelsi. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn.

Tá ið ungarnir eru 4 dagar gamlir, fáa teir soguskál og súgva seg fastar á taran. Ungarnir halda til inni í taranum, ofta á heilt grunnum sjógvi. Tá ið ungarnir hjá rognkelsi eru 5 cm langir, líkjast teir vaksna rognkelsinum og fara tá út á djúpari sjógv. 

Skrubba

Skrubba leitar oftast eftir føði um náttina. Um dagin grevur hon seg niður í sandin. 

Skrubba er á grunnum vatni og út á 150 m dýpi. Hon tekur lit eftir botninum, og kann vera alt frá ljósabrún til svørt­grá um bakið. Ofta hevur hon eisini gular blettir á bakinum.

Skrubba og ósaskrubba minna nógv um hvør aðra. Skrubba hevur tó eina nógv bogaða striku og ongan beinkamb aftur frá eyganum. 

Steinbítur

Steinbítur verður upp í 150 cm langur og heldur til úr taraskóginum og út á 500 m dýpi. Høvdið er heldur stórt og kubbut og líkist ikki høvdinum á øðrum fiski. Hann hevur stóran og sterkan kjaft, og tenninar eru ógvuliga sterkar. Fremst í kjaftinum hevur hann bog­aðar tøkutenn, og í gómanum eru kúputar tenn at bróta igulkerar, skeljar og krabbagággur við.

Í gýtingartíðini er steinbítur tó minni vandamikil, tí tá missir hann tenninar. Hann etur einki, fyrr enn tenn­inar eru vaksnar aftur. 

Kanningar vísa, at 20 ára gamal steinbítur er í miðal ein metur langur.

Strentingur

Strentingur livur í taraskóginum. Hann er brúnligur ella grønligur um bakið alt eftir, um hann livir í brúntara ella grøntara. Búkurin er ljósur.

Strentingur. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Eins og kombikk ger kallfiskurin eisini reiður í taranum, sum hann seymar saman við at svimja aftur og fram gjøgnum taran. Hann so at siga brúkar seg sjálvan sum nál.

Bæði kombikk og strentingur lokka fleiri honir til reiðrið hjá sær at gýta, men hjá strentingi doyr kvennfiskurin tó eftir, at hon hevur gýtt. 2­4 vikur seinni, tá ið eggini eru klakt, doyr kallfiskurin eisini. Strentingur fær sostatt einans avkom eina ferð í sínum lívi. 

Fakta:

• Navn: Strentingur
• Longd: 16,5 cm
• Aldur: 2 ár
• Livistaður: Inni við land, í tara
• Egg: 150-200

Tarabrosma

Tarabrosma livir, sum navnið sigur, í taranum. Hon hevur ymsar litir, alt eftir hvar hon livir, tó er hon oftast mynstrut brún og gul.

Hon hevur 9­-13 eyð­kendar døkkar blettir við ljós­um kanti aftur eftir bakinum.

Tarabrosma. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjóasavn

Sum onnur fiskasløg í taranum ansar tarabrosma væl eftir yngli sínum, og bæði kallfiskurin og kvennfiskurin ansar eftir tí.

Tá ið tarabrosma er liðug at gýta, ringir honin seg saman um eggini at verja tey. Kallfiskurin hjálpir til. Síðan skiftast fiskarnir um at ringja seg um eggini og verja tey, til tey eru klakt.

Fakta:

• Navn: Tarabrosma
• Longd: verður sjáldan longri enn 20 cm
• Aldur: 5 ár
• Livistaður: Í fjøruni í taranum, niður á 100 m dýpi um veturin
• Egg: 80­-200  

Tarabrosmur krógva seg. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjóasavn

Taralonga

Eins og tarabrosma hevur taralonga lítla roðslu og er ógvuliga slímut. Slímuta húðin heldur upp á vætuna og ger, at tarabrosman kann yvirliva á landi í vátum tara í fleiri tímar. 

Taralonga kann yvirliva á landi í vátum tara í fleiri tímar. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Føðir livandi ungar

Taralonga er ein av teimum ógvuliga fáu fiskasløgunum, sum føðir livandi ungar. Tað serliga við ungum hjá taralongu er, at teir hava ikki blommu­sekk sum aðrar fiskalarvur, men liva eina tíð inni í mammuni, har teir súgva hvør sína vørtu.

Taralongu-yngul. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Taralonga makast í august­ september, og 4 mánaðir seinni føðir kvennfiskurin millum 10­ 400 livandi ungar. Ungarnir eru tá millum 3,5 og 5,5 cm langir. 

Taralongu-yngul. Á Sjósavninum hava tey fingið 26 livandi ungar undan taralongu. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Fakta:

• Navn: Taralonga
• Longd: 25­-35 cm 
• Aldur: 10 ár 
• Livistaður: á botni í taranum 
• Ungar: 10­-400 

At skráseta nýggj fiskasløg

Hóast menn í Klaks­vík hava vitað um, at taralonga hevur verið at finna har seinastu 15-20 árini, varð hon ikki skrásett í Føroyum fyrr enn í 2010.

Sjósavnið fekk tá nakrar tara­longur úr Klaksvík og setti seg í samband við Havstovuna, ið er tann stovnurin í Føroyum, sum skrásetur nýggj fiskasløg. Og so varð taralonga skrásett alment at vera eitt fiskaslag undir Føroyum.

 

Tunga

Tungu er flatfiskur. Henni dámar best harðan botn ella grovan sand. Hon livir í taraskóginum og niður á 220 m dýpi.

Tunga er støðufastur fiskur. Við at merkja fiskin sæst, at tunga inni á firðunum verður verandi har, og at tunga, sum er úti á landgrunninum og bankunum, fer við streyminum kring oyggjarnar vestureftir.

Tunga veksur seint. Hon etur ormar, krossfiskar, slangu­stjørnur og smá krabbadýr. Tá ið tunga verður fóðrað á sjó­savni, hoyrist tað, tá ið hon tekur um fongin. Men hon er varin, tá ið hon etur og er løtt at órógva. Bara okkurt rørist nær hjá, steðgar hon á. Tað tekur tí langa tíð at fóðra tungu.

Tunga verður í mesta lagi 67 cm long, men er vanliga 30­-45 cm long. 

Tvíprikkutur stubbi

Fleiri sløg av stubba eru til. Hetta eru smáir fiskar úr 5 til 15 cm langir. Stubbarnir eru føði hjá øðrum fiskasløgum, sum halda til í taranum.

Tvíprikkutur stubbi er sjáld­sama vakur fiskur og líkist einum tropiskum fiski. Hóast hann livir í taranum fram við landi, eru tað ikki nógv, sum hava sæð hann

Tvíprikkutur stubbi. Í gýtingini hevur kallfiskurin ofta sterkar bláar litir og er næstan ikki at kenna aftur. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn

Tvíprikkutur stubbi verður vanliga umleið 6 cm langur. Hann er reyðbrúnur við fýra ljósum strípum tvørtur um bakið.

Ein svartur blettur á síðuni beint framman fyri stertin er eitt, ið eyðkennir tvíprikkuta stubba. Teir hava eisini ein kámari blett longri frammi, men hann sæst ofta ikki á kvennfiskinum.

Tvíprikkutur stubbi hevur fingið navn sítt frá hesum báðum blettunum.

Tvíprikkutur stubbi etur eina rækju. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn.

Fakta:

• Navn: Tvíprikkutur stubbi
• Longd: 6 cm
• Aldur: 2 ár 
• Livistaður: í taranum, í mesta lagi á 10 m dýpi 
• Egg: í mesta lagi 100 

Sandstubbi er ikki eins litfagur sum tvíprikkutur stubbi. Hann er vanligur úr fjøruni og niður á 12 - 15 m dýpi. Mynd: Hans Eli Sivertsen, Føroya Sjósavn